In de dialectiek van Hegel hebben links en rechts een eigen rol. Links laat zich echter willoos meezuigen in de maalstroom naar rechts. Met als gevolg dat de geschiedenis op hol slaat en de feiten anders zijn dan de meningen. Met het gevaar dat we in Nederland iets krijgen wat tot voor kort niemand voor mogelijk hield: annexatie van alle overige provincies door de Limburgers, geruggesteund door het Vaticaan.
Frank van Empel voor nonfiXe
Wat is links en wat is rechts in politiek opzicht? Rechts claimt de vrijheid, links de rechtvaardigheid. Beiden ten onrechte. Vrijheid en Rechtvaardigheid zijn waarden die zich niet laten monopoliseren. Ze komen aan beide zijden van het politieke spectrum voor.
Rechts is voor vrije marktwerking en daarmee impliciet voor het recht van de sterkste. Links wil iedereen gelijke kansen geven en is daarmee impliciet voor het recht van de zwakste. De overheid corrigeert in dit geval de resultaten van vrije marktwerking. Ofwel achteraf, door middel van progressieve belastingtarieven (méér belasting naarmate het inkomen hoger is), ofwel vooraf, door kinderen van armlastige ouders evenveel recht op onderwijs en gezondheidszorg te geven als kinderen van rijke ouders. Dit ingrijpen van de overheid in de rimboe van de vrije jongens wordt niet op prijs gesteld door rechts. Links vindt dat de overheid desnoods dwang moet gebruiken om de rijken en machtigen te kortwieken en de armen en machtlozen vleugeltjes te geven.
Beide benaderingen zijn verkeerd, omdat ze verdeling, onvrede, angst en haat tot gevolg hebben. Handige, welbespraakte jongens als Tedje van Es en Geert Wilders slaan daar munt uit. In slechte tijden moeten vooral de migranten het ontgelden. Zij eten onze zuur verdiende welvaart op, pikken onze banen en onze meisjes in, zitten of staan de God ganse dag te bellen, op onze kosten – het ene mobieltje nog mooier dan het andere – en sturen grif de helft van de toegevallen of toegeëigende pecunia naar het thuisfront in Verweggiestan. In goede tijden zijn de rollen omgedraaid. De rijken worden rijker, de armen armer. Bestuurders van grote bedrijven strijken vette bonussen op voor winsten die zijn behaald door een zwoegende en zwetende Jan Modaal, bijgestaan door onderbetaalde migranten, die zonder scrupules dubbel of drievoudig meetellen in de zwarte boekhouding van de blanke kapitalist, die er niet voor terugdeinst om een illegale, Afrikaanse medewerkster neer te sabelen. Beide beelden zijn fout en torpederen de welvaart, het welzijn en de samenleving.
Absurd, dit spel van pakken en gepakt worden. Degenen die daar aan meedoen hebben er niks van begrepen. Het onderscheid tussen links en rechts is een uitvloeisel van de dialectiek in de oorspronkelijke betekenis die de Duitse filosoof Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831) er aan gaf. Die gebruikte als these het Duitse begrip Aufheben, in de zin van: ‘naar een hoger plan brengen’. In het Engels: ‘to lift up’. Hegel legt uit wat er gebeurt als er een wisselwerking is tussen these en antithese, in dit geval: links en rechts. Dan wordt een van beiden naar een hoger niveau getild: de synthese, ergens tussen links en rechts in. Vervolgens wordt de synthese een nieuwe these, die geladen wordt door diens tegenwicht. En zo voort.
Karl Marx en Friedrich Engels maakten hun eigen variant, die bekend werd als het historisch materialisme. De twee salon-revolutionairen beschreven in 1848 in het Communistisch Manifest als eersten hoe economische ontwikkeling voortkomt uit de vernietiging van eerdere economische ordes. De Duitse Marxistische socioloog Werner Sombart gebruikte hiervoor 65 jaar later, in 1913, als eerste de term ‘creatieve vernietiging’, waarmee de econoom Joseph Schumpeter, weer later, in de jaren vijftig van de vorige eeuw, furore maakte.
Hegels’ benadering van twee tegengestelde elementen, die bij elkaar horen als de plus en de min pool van een magneet, die elkaar in wisselwerking spiraalsgewijs naar een hoger niveau trekken, zonder elkaar compleet te vernietigen, geeft het best de dynamiek weer tussen tegengestelde krachten, die voortdurend (duurzaam) zorgt voor verandering (ontwikkeling). Links en rechts ontlenen hun bestaansrecht aan elkaar. Zonder links was er geen rechts en omgekeerd.
Dit mechanisme houdt ook in, dat als rechts rechtser wordt, dat links dan reageert door linkser te worden, daarmee een natuurlijke spanning in stand houdend, of zelfs versterkend, die leidt tot een synthese die niet verder naar rechts opschuift. Als links kritiekloos mee schuift, dan is er geen sprake meer van kracht en tegenkracht, maar van toenemende machteloosheid. Aan dit euvel lijden de PvdA onder Wouter Bos en Job Cohen en de FNV onder Lodewijk de Waal en Agnes Jongerius. Zij voeren oppositie zonder inhoud, zonder spanning, zonder alternatief voor rechts.
In Noord-Afrika rolt de ene revolutie over de andere heen. In Japan wordt de kernenergie begraven. En Europa slaagt erin vrede aan welvaartsgroei te paren. Een stille kracht die een steeds grotere rol op het wereldtoneel opeist en toch bescheiden blijft. Wie durfde voor november 1989 te wedden dat Polen, Tsjechië, Bulgarije, Estland, Hongarije, de DDR, Letland, Litouwen, Slowakije, Roemenië en Slovenië twintig jaar later lid zouden zijn van de EU? Belangrijke gebeurtenissen die in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw de linkse mens in vuur en vlam zouden zetten. Demonstraties tegen de Neutronenbom en de Oorlog in Vietnam, de verering van Che Guevara… het is niets vergeleken met wat er nu gebeurt. Des te opmerkelijker is het dat traditioneel linkse bolwerken als PvdA en FNV muisstil zijn.
Daarvoor is maar één reden aan te voeren: links laat zich meezuigen door rechts, in plaats van tegenwicht te bieden. De rechtsbuiten van het huidige kabinet, bankspeler Wilders en zijn PVV (Partij Wilders), hebben één enkel thema gekozen om zich te profileren: het migratievraagstuk. Dat de hand van Wilders tot diep in het kabinet reikt, bewees minister Piet Hein Donner – raschristen en CDA-coryfee – van Binnenlandse Zaken afgelopen week door de lat voor asielzoekers dermate hoog te leggen dat van buiten vrijwel niemand meer in aanmerking komt voor het Nederlanderschap. De Christen op Binnenlandse Zaken werkt toe naar het Amerikaanse Greencard-systeem, dat het staatsburgerschap verleent op basis van kwalificaties. Immigranten die gaten op de arbeidsmarkt vullen, mogen er in, anderen niet. Donner is nog niet zo ver. Hij maakt eerst een tussenstap. Om in aanmerking te komen voor een Nederlands paspoort en sociale voorzieningen moeten mensen op zijn minst het wettelijk minimumloon verdienen, twee jaar werkervaring hebben en vloeiend Nederlands kunnen spreken, schrijven en dromen. Ze moeten bovendien hun vorige nationaliteit inleveren. Het is zonneklaar waar Donner en de katholieken uit PW-Limburg (meer dan 50% van de zetels in de Provinciale Staten van Limburg) naar toe werken: migratie moet Nederland geld opleveren en mag niets kosten. Arme sloebers die het lef hebben om te vluchten voor misbruik, knechting en terreur door volgelingen van dictatoriale regimes, die maken geen kans meer op een Nederlands paspoort, tenzij ze een bul kunnen overleggen van een erkende universiteit uit Teheran of Addis Abeba. De Christen Sociale Vrijheid voor Wilders – ideologen van het CDA -voert braaf de orders uit van Kolonel W. En, wat erger is, Cohen en Jongerius zwijgen. Van Cohen is dat te begrijpen. Hij is de architect van het huidige asielbeleid. De Christen voor de Vrijheid Partij heeft dus geen kind aan hem. Dat Jongerius zwijgt heeft misschien te maken met het feit dat vakbonden gebaat zijn bij spanning op de arbeidsmarkt. Die spanning loopt op als de economie aantrekt, wat in Duitsland al het geval is, en horden babyboomers de AOW intrekken. De Nederlandse werknemer wordt dan slapend rijk. Werkgevers daarentegen hebben belang bij een ruime arbeidsmarkt en zouden dus voorstander van immigratie moeten zijn. Maar werkgevers zijn rechts. Per definitie. Zo was het immers altijd en zo zal het nog wel zijn.
Nee dus. Morgen zal anders zijn, omdat op een bepaald moment de geesten van rechts en links wakker worden. Het aantal asielzoekers is de afgelopen tien jaar gehalveerd, meldt Vluchtelingenwerk.nl. Vijf jaar geleden luidde de boodschap dat het aantal de voorgaande vijf jaar al was gehalveerd. Vanwaar dan al die paniek? Waarom moeten de Christelijke Socialen Wilders Steeds Wilder helpen met het ontruimen van Nederland, te beginnen met iedereen die donker gekleurd is, niet op het strand ligt en geen diploma kan tonen van Harvard of vergelijkbaar instituut?
Kom bij zinnen, nu het nog niet te laat is. Over honderd jaar zijn we allemaal dood, Donner ook. Laat hem zijn naam en die van zijn nageslacht zuiveren en Job Cohen, de brave borst zal hem volgen. Laat Limburg aan de Limburgers. En laat gastvrijheid weer een Nederlandse deugd zijn. Of nog beter: hef Nederland op en heet het Buitenland welkom. Laat links weer links zijn en rechts rechts teneinde met z’n allen hogerop te komen, niet om met z’n allen steeds dieper weg te zakken in de beerput van PW en evenmin ten koste van gasten die huis en haard verlaten omdat ze verkracht zijn, gemarteld, armer dan de mieren, bezitloos, ziek, misselijk, maar hoopvol. Hopend op een dynamiek van links en rechts die ook voor hen een plaatsje inruimt in het bevoorrechte Rijk van Bevelhebber Piet Hein Donner. Heet de Vreemden Welkom voor de Vreemde uit Venlo niet-Limburg ook in handen krijgt.
nonfiXe, 30 maart 2011
Afbeelding: Joost Sicking, zonder titel, mixed media, 120x150cm, 1985
