Caro Sicking voor nonfiXe
Na veertien jaar palaveren is op 1 augustus de ‘Wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’ ingegaan. Integraalhelmen, bivakmutsen, nikab en boerka zijn verboden in het openbaar vervoer, bij zorginstellingen, op scholen en in overheidsgebouwen. Als je naar een feestje gaat, mag je gelaat wel bedekt zijn. Ook een bruid mag een sluier dragen. In de volksmond heet de maatregel: Boerkaverbod.
Voor- en tegenstanders gebruiken dezelfde argumenten en beroepen zich op vrijheid van meningsuiting, vrijheid van religie en emancipatie van de vrouw om hun gelijk te krijgen.
- ‘Ik vind het eng als ik je gezicht niet kan zien, dan voel ik me bedreigd. We moeten onze fijne en open samenleving verdedigen.’
- ‘Ik vind dat mensen het recht hebben te dragen wat ze willen dragen. Dat hoort bij een vrije en open samenleving.’
- ‘De boerka onderdrukt de vrouw.’
- ‘Het boerkaverbod beperkt de vrijheid van de vrouw.’
- ‘Het dragen van een nikab is een uiting van fundamentalisme.’
- ‘Ik draag mijn nikab uit godsdienstige overwegingen, dat maakt mij niet tot fundamentalist.’
Politie, een aantal gemeentebesturen, zorginstellingen en het openbaar vervoer zeggen het boerkaverbod niet actief te willen en kunnen handhaven.
Een krant komt met de oplossing: het burgerarrest. Wanneer je een gesluierde vrouw aantreft in de bus, houd haar staande en bel de politie. Je mag haar tegen de grond drukken als je denkt dat ze probeert te ontsnappen.
Koren op de molen van nationalistische groepen. Op Facebook schrijven xenofoben ‘Yes! Allemaal op jacht!! #DELEN #maakergebruikvan!’
Immorele wetten en fatsoensnormen blijken prima ingrediënten om de samenleving tot op de wortel te verdelen. Niemand mag nog zichzelf zijn. Ook de witte columniste voelt zich bedreigd. Ze vreest voor haar witte privileges. Allen voelen zich onderdrukt en gediscrimineerd en als gevolg hiervan onderdrukken en discrimineren mensen elkaar. Iedereen wordt geacht zich te gedragen als fatsoenlijk burger. De fatsoenlijke burger helpt de autoriteiten de wet te handhaven. Een burgerarrest hier en eentje daar.
‘Bellen op de fiets, dat mag niet. Stop! Anders duw ik je tegen de grond. Ik sta in mijn recht.’
‘Schat, de buurvrouw staat alweer op haar balkon te roken. Dat mag niet. Arresteer haar. Ik bel ondertussen de politie.’
Een land vol spionnen. Angst heerst. Buren vertrouwen elkaar niet meer. Opgekropte frustraties bouwen druk op, lava dat gloeit, brandt en smelt, samenstromend voor de grote uitbarsting.
nonfiXe, 2 augustus 2019