Asielbeleid creëert eigen Frankenstein

 

Het grootste probleem van het asielbeleid zit in het uitgangspunt: ‘niet  tenzij’. Oftewel een asielzoeker wordt in principe niet toegelaten, tenzij… er hele hele hele zware redenen zijn om dat wel te doen.

Ga nu niet meteen roepen: we kunnen niet iedereen toelaten, Nederland is een klein land, maar kijk even verder.

Er wonen 6.9 miljard mensen op aarde. Daarvan leeft zo’n 4 miljard onder de armoede grens, vaak in dictatoriaal geregeerde landen. Zolang dat zo blijft, zullen mensen vluchten naar een plek waar het veiliger/beter/gezonder is.

Wanneer we – samen met andere landen – kijken naar de problematiek en serieus op zoek gaan naar oplossingen, daalt het aantal vluchtelingen. Want niemand wil huis en haard verlaten voor een onzekere toekomst in een ver land waar je nooit eerder van hoorde.

Daarnaast staat vast dat Europa – en Nederland niet in het minst – vergrijst. Wij zijn rijk en oud. We hebben hulp nodig, mensen die ons verzorgen, de tuin bijhouden, diensten verlenen. Wat is er dan mooier als die mensen uit zichzelf komen? Zich aanmelden om te werken? Wij zijn er zelf bij gebaat deze lui op te leiden, zodat ze ons grijsaards de service kunnen verlenen waar we op wachten.

Al die mensen die een vakantiebestemming kiezen waar de kinderen zich vermaken, volgen deze redenatie al in kleine kring: ‘Als mijn kinderen het naar hun zin hebben, heb ik ook vakantie.’

Wanneer je die gedachte in breder verband toepast, bedenk eens wat een opluchting (en kostenbesparing) dat zou zijn: als alle mensen genoeg eten, water, schone lucht, opleiding en gezondheidszorg hebben, hoef ik niet meer bang te zijn op straat, kunnen de veiligheidsmaatregelen op vliegvelden een stuk versoepelen, kunnen we gevangenissen sluiten et cetera.

De wereld wordt leuker en veiliger, want als iedereen de mogelijkheid heeft om zich te ontwikkelen en te voorzien in eigen onderhoud, is er minder haat, minder frustratie, minder criminaliteit.

Lees het verhaal van Orhan en Mehdi, getiteld ‘Loterij vol Nieten’ d.d. 2 november 2010, op www.nonfixe.blogspot.com.  Sommigen zullen Orhan als dader zien, anderen als slachtoffer. Maar wat hij vooral is, is een product van ons vreemdelingenbeleid. WIJ, De Nederlandse Samenleving, hebben hem gemaakt tot wat hij is.

Als je dan het rapport van Amnesty over Vreemdelingendetentie van 5 november jl, leest (zie pdf) en ziet dat er alleen al in 2009 7867 asielzoekers in gevangenissen zijn gestopt, alleen maar omdat ze niet de juiste reispapieren hebben, begrijp je dat er meer Orhans gemaakt worden, waardoor we ons nog onveiliger gaan voelen, meer security, minder vrijheid, meer krimp en uiteindelijk zijn we allemaal de dupe.

Een verwelkomend migratiebeleid in combinatie met een visie op armoedebestrijding is in ons aller belang.

Loterij vol Nieten

Vreemdelingendetentie in strijd met mensenrechten, Amnesty pfd

By Caro Sicking, nonfiXe, 7 november 2010