Stof

Een gedichtje

 

Honden schudden hun natte vacht

Modder spet rond

Vermengd met haren

Het mannetje heft zijn achterpoot

‘Nee!’ zeg ik streng

Hij kijkt me aan of hij wil zeggen

‘Mevrouw, dat is mijn natuur’

Dan markeert hij de deurpost

Kalm vanzelfsprekend

Legt hij zich te waken

Tegenover het rustende teefje;

Stof kruipt omhoog tegen de muren.

 

door Caro Sicking, december 2017