coa – nonfiXe

‘COA trots op destructie jonge levens’

Afrisinia vs COA. De rechter beslist ten nadele van de jonge acrobaten en muzikanten. COA klopt zich op de borst en interpreteert de uitspraak als een compliment voor de wijze waarop ze asielzoekers van hot naar her sjouwt en reeds ontheemde mensen elke kans op worteling en op normaal menselijk contact ontzegt. How low can you go?

In de bodemprocedure tussen jeugdcircus Afrisinia en COA heeft de rechter COA in het gelijk gesteld. Een deel van Afrisinia moet naar AZC Bellingwolde. ‘De rechtbank heeft zich er wel heel gemakkelijk van af gemaakt’, aldus advocaat Piet Hein Hillen uit Tilburg die de jongeren juridisch vertegenwoordigt. Hij vindt dat COA zich, in juichende persberichten ongepast op de borst klopt met deze uitspraak. ‘COA is trots op de destructie van jonge levens, dat is bottom line waar het hier op neer komt.’

De voorzieningenrechter in Breda gaf de jonge muzikanten en acrobaten van Afrisinia gelijk, toen ze weigerden naar AZC Bellingwolde te vertrekken. De groep bestaande uit zestien jongeren, waarvan vijf minderjarigen, zou dan namelijk zo ver, als binnen Nederland, mogelijk uit elkaar geplaatst worden.

De jongeren, wezen en kinderen uit eenoudergezinnen van de straten van Addis Abeba in Ethiopië, vormen inmiddels al bijna vijftien jaar een hechte groep waarvan de leden elkaar als broer en zus beschouwen. De rechter in Breda had daar oog voor en begreep het bijzondere karakter van deze ‘familie’, die naast emotioneel ook vakmatig aan elkaar gebonden is en veelvuldig gezamenlijke training nodig heeft.

COA smeet er nog wat euro’s tegen aan, betaalde de gage van de landsadvocaat die dikke boekwerken in elkaar draaide, ging in hoger beroep en afgelopen maart diende in Den Bosch de bodemprocedure. Afrisinia verloor, zoals te verwachten, want COA schrijft eigen regels en de rechter toetst die zelfgeschreven regels. Zo blijkt uit een passage uit de uitspraak: ‘eisers [Afrisinia, red] voldoen aan niet één van de door verweerder (COA) gehanteerde voorwaarden voor administratieve plaatsing.’ Mensen doen er allang niet meer toe. Die zijn veel te lastig en divers.

Bovendien, aldus COA, is een deel van de groep uitgeprocedeerd en dienen de jongeren te worden voorbereid op terugkeer. Inderdaad, vindt ook de rechter: ‘plaatsing van eisers middenin de samenleving in plaats van een verblijf op een opvanglocatie valt niet te rijmen met de terugkeer naar het land van herkomst als einddoelstelling’.

Mensen die niet mogen blijven, dien je te isoleren. Ter illustratie: AZC Bellingwolde heet ‘De Grenshof’. In ‘het beleid’ wordt nergens rekening gehouden met de normale menselijke behoefte aan contacten, ongeacht of je ergens blijft of weer vertrekt. Dit beleid is destructief voor ieder individu en niet bepaald iets waar we trots op mogen zijn.

De zaak van de jongeren is voorgelegd aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, Europa’s hoogste rechtbank. Europa heeft vragen gesteld aan de Nederlandse regering over de behandeling van de asielaanvragen. Kort gezegd komen de vragen hierop neer: ‘Heeft Nederland de verklaringen van de jongeren onderzocht? Heeft Nederland onderzocht of de jongeren gevaar lopen bij terugkeer? (De brief staat gepubliceerd op deze website: categorie Afrisinia)

De Nederlandse overheid moest voor 11 maart 2010 antwoorden, maar vroeg uitstel tot 22 april. En daarna nog een keer tot 3 juni! Gek dat het zo lang duurt eer je weet of je onderzoek hebt gedaan, of heb je niets onderzocht en zoek je naar smoesjes? Wacht je tot een ander, namelijk een nieuw kabinet, schaamtevol moet bekennen dat er NIETS onderzocht is. Ondertussen staan zestien jonge levens stil. Ondertussen kraait COA als een trotse haan dat ze het kan winnen van een paar kinderen.

Op de website van COA staat het volgende: “We zijn er altijd van overtuigd geweest dat we gedurende het gehele traject juist hebben gehandeld. De uitspraak van de rechtbank zie ik als een bevestiging dat ons plaatsingsbeleid goed werkt. Het is ook de bevestiging dat we enerzijds naar de letter van de wet hebben gehandeld en anderzijds zo lang als het kon naar de belangen van de groep hebben gekeken. Er is over deze zaak veel aandacht in de media geweest. Nu kunnen we de buitenwereld vertellen dat we steeds juist en zorgvuldig gehandeld hebben.” Daar is het dus om te doen: imago! En een schouderklopje van de rechter (wij bij nonfiXe snappen overigens niet hoe je deze uitspraak kunt interpreteren als een “goed werkend plaatsingsbeleid”) De quote staat te midden van foto’s met lachende bruine kindertjes. Wie wil weten hoe blij ze ECHT zijn, moet eens een AZC inlopen!

nonfiXe, 8 juni 2010

waar is hier de nooduitgang?

Je kunt niet terug naar je geboorteland en je mag hier niet blijven. Je mag hier niet wonen, niet werken, niet liefhebben, niet slapen, niet ademen. Een heel overheidsapparaat richt zich erop om jou het leven onmogelijk te maken. Waar is de nooduitgang?
Afrisinia vs COA, bodemprocedure in de rechtbank van Den Bosch.

Zestien jonge mensen reizen met een paspoort en visum naar Nederland om shows te geven waarmee hun land, Ethiopië, kan schitteren. ‘Kijk, wat een mooie meiden en wat zijn ze goed.’ ‘Die jongleur kan wel zes kegels in de lucht houden.’ ‘Exotische muziek, niet?’ ‘Wist je dat het straatkinderen zijn?’ ‘Knap hè?’ ‘Ja, Ethiopië is een prachtig land.’

Achter de schermen speelt echter een heel andere show: machtsmisbruik door overheidsfunctionarissen, seksueel misbruik en slavernij. (Zie: Een zekere toekomst voor jonge mensen: vervolging & misbruik)

De jongens en meisjes doen het enige wat ze kunnen doen: ze vluchten. Ze vragen asiel aan, in de volle overtuiging dat hier in het Westen de rechten van de mens wel tellen.

MIS.

Hier tellen de rechten van de Procedure die erop gericht is zoveel mogelijk asielzoekers zo snel mogelijk het land uit te krijgen. De Procedure is de afgod van ambtelijk Nederland, waaraan jaarlijks een bepaald aantal mensen dient te worden geofferd.

Om zich ervan te verzekeren dat de Procedure gediend wordt, is een keten van instanties opgericht, en ettelijke tienduizenden (toeleveranciers meegerekend) Nederlanders leggen zich er dagelijks op toe dat het quotum gehaald wordt.

Ook wordt, om de Procedure gemakkelijker te maken voor de ambtenaren die haar dagelijks aanbidden, de realiteit van een mensenleven in stukjes geknipt, zodat ieder deel apart kan worden bekeken en afgewezen, om later de scherven weer bij elkaar te vegen en te zeggen: ‘Zie je wel, dit is geen raam. Dit zijn glasscherven.’

Tijd: 31.03.2010 10.45h

Plaats: Rechtbank ’s-Hertogenbosch: Afrisinia vs COA

Geen van de eisers is in persoon aanwezig om de zitting bij te wonen waarin COA beweert het recht te hebben negen van de zestien circusartiesten van Afrisinia over te plaatsen naar de verst mogelijke uithoek van Nederland: AZC Bellingwolde, genaamd: De Grenshof. Jammer, vindt de rechter, ‘Ik keek uit naar de circusgroep van Afrikanen’. Wat had hij verwacht? Buitelende acrobaten en een jubelende krar in zijn rechtszaal?

De Afrikanen die de rechter zo graag had willen zien, sluipen door de straten op zoek naar voedsel en een slaapplaats. Ze kunnen geen kant op. Ondanks de overvloed aan bewijsmateriaal, verklaringen en aanwijzingen, heeft de Nederlandse asielketen (IND, COA, DT&V, Vreemdelingenpolitie en ja, zelfs de rechtbanken en Raad van State doen vrolijk mee) zich stellig voorgenomen om zestien jonge levens in de knop te breken.

Dezelfde rechtbank in ’s-Hertogenbosch besloot op 28 december 2009 even snel dat de Ethiopische jongeren geen recht meer hadden op zakgeld (€50,-) en ziektekostenverzekering. ‘Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er productie moest worden gemaakt voordat het kalenderjaar ten einde was,’ merkt Piet Hein Hillen, advocaat van de jongeren op. ‘Ja, dat is een van de eisen die de minister stelt,’ beaamt de rechter.

De zitting van woensdag 31 maart 2010 in ’s-Hertogenbosch is het zoveelste bewijs van een Kafkaiaans samenspel der instituten.

Negen van de zestien jongeren (die al van kindsaf aan samen zijn op het circusterrein en niet te vergeten in de straten van Addis Abeba) werden in augustus 2009 door COA gesommeerd om van het AZC Dongen te vertrekken naar De Grenshof in Bellingwolde. Reistijd: vierenhalf uur, prijs enkele reis: € 35,03 – ze konden binnen de Nederlandse grenzen niet verder uit elkaar getrokken worden. ‘Het is de best mogelijke oplossing,’ volgens COA, dat lamenteert over werkdruk en bezettingsgraad.

Een organisatie die opgericht is om vluchtelingen op te vangen, zou toch in staat moeten zijn om met een flexibel aantal gasten om te gaan. In 2004 huisvestte de COA 40.000 mensen. In 2009 nog 21.000 en was er sprake van grote ‘uitstroom’, aangezien de ‘Pardonners’ de centra verlieten. Toch is er nergens in de buurt van Tilburg – waar NIDOS de minderjarigen plaatste om dicht bij de net meerderjarigen te zijn – een plekje vrij?

Leegstand kost geld. COA kan zich geen lege plaatsen op AZC’s veroorloven. Geld is belangrijker dan een ‘vreemdeling’, dus lege plaatsen worden zo snel mogelijk afgestoten.

Hoeveel geld kost alleen deze procedure al? 600 Hekken rondom het prefab huisje waar Afrisinia in Dongen zat, drie gerechtelijke procedures waarvoor de landsadvocaat is ingeschakeld, COA medewerkers die naast de landsadvocaat in de rechtszaal gaan zitten ….

Video: 600 Hekken rondom een prefab huisje, sober doch humaan? Een wandeling van vijf minuten om bij de straat te komen. Wat als er brand uitbreekt? Hoe komen hulpdiensten bij de deur?

‘COA vangt sober doch humaan op’, repeteert de landsadvocaat (de eigen juristen worden kennelijk niet capabel genoeg geacht om deze zaak te voeren) een aantal malen. ‘COA bepaalt of en waarheen overgeplaatst wordt. Ook kinderen die al een aantal jaren naar dezelfde school gaan, worden overgeplaatst,’ zegt hij zonder enige schaamte. Bovendien: het was de beste optie.

De beste oplossing? Nergens in het dossier blijkt dat er enige inspanning is verricht om zelfs maar te zoeken naar een andere oplossing: geen telefoonnotitie, geen e-mail. Uit niets kan worden opgemaakt dat ook maar 1 medewerker van COA 1 vraag heeft gesteld aan het hoofdkantoor of aan een naburig AZC over de mogelijkheid om een plekje te vinden voor deze, toen nog vrolijke jeugd die zich meermalen welwillend toonde aan de Nederlandse samenleving, door zelfs op te treden tijdens Generaal Pardondagen waar nieuwe Nederlanders verwelkomd worden.

‘Deze jongeren hebben geen recht op toegang tot de Nederlandse samenleving,’ vindt de landsadvocaat. ‘Ze hebben geen recht op het voortzetten van hun circusactiviteiten. Bovendien kunnen ze blijven oefenen. Het kost alleen wat meer moeite….’ Hoe zou de landsadvocaat zelf reageren, als hij werd overgeplaatst en iedere dag vierenhalf uur heen en vierenhalf terug moest reizen naar zijn werk? Of verhuizen en zijn kinderen naar een andere school moest sturen, en een half jaar later weer?

‘Wij vinden Afrisinia geen bijzondere groep waarvoor we een uitzondering kunnen maken,’ zegt de landsadvocaat droog. ‘Iedere asielzoeker vindt de eigen situatie bijzonder.’

Is dat niet gewoon waar? willen we de landsadvocaat vragen. Is het niet bijzonder en schrijnend als je alles hebt achter moeten laten: familie, huis, vrienden, werk, kortom een heel leven? Is het niet schrijnend als je de geuren van je land niet meer kunt opsnuiven, de klanken van je taal niet meer kunt horen? Is het niet mensonterend zoals je hier sober doch humaan (volgens de normen van COA) wordt opgevangen, steeds wordt overgeplaatst, niet mag werken, niet mag studeren en jaren verliest in een Procedure waarin je naam wordt vervangen door het woord ‘vreemdeling’, ondanks het feit dat je de meest intieme zaken hebt moeten vertellen aan jou onbekende ambtenaren.

Tijdelijke ‘administratieve uitplaatsing’ van de jongeren naar een huis in Den Bosch dat door de stichting Afrisinia ter beschikking was gesteld, was absoluut geen optie voor COA (terwijl Stichting Afrisinia juist dacht behulpzaam te zijn door mee te denken). Want: na een eerste negatieve beschikking dient de asielzoeker te worden voorbereid op terugkeer. De terugkeer AZC’s zijn hier speciaal op ingericht, aldus de landsadvocaat. Er werkt een ander type mens dan in de Integratie centra. Er wordt geen Nederlandse les gegeven. Er worden terugkeer gesprekken gevoerd, beweert hij. In praktijk is het echter een nogal mager pakket. Bovendien is voor de terugkeer van asielzoekers op 1 januari in 2007 een speciaal instituut opgericht: de Dienst Terugkeer en Vertrek. Die zit ook in Den Bosch.

‘Als de leden van de circusgroep gevorderd worden door de Dienst Terugkeer en Vertrek, dan komen ze niet,’ zegt de landsadvocaat. Echter, ze kwamen wel. Ze kwamen naar een politiebureau in Tilburg. Dat politiebureau is gevestigd naast de Willem II gevangenis waar achter hoge hekken met prikkeldraad vreemdelingen gevangen zitten tot er een vliegtuig vol is en ze gedeporteerd worden. Eén verkeerd woord, of je wordt ook opgesloten.

Een verslag van zo’n gesprek tussen de DT&V en een van de jongens van Afrisinia is te vinden onder de titel: ‘Faillissement van een bot land’ .

Ze kwamen nog een keer, naar hetzelfde politiebureau naast diezelfde vreemdelingengevangenis. Weer dezelfde intimidatie. En de derde keer? Ja, toen bleven ze weg. Zou jij nog gaan? Als je zeker weet dat je opgepakt wordt terwijl je geen misdaad hebt begaan, maar enkel je leven wilt redden?

We leven in een rechtsstaat die van mensen eist dat ze vrijwillig en zonder morren hun hoofd in een strop steken en zelf het voetenbankje onder zich wegtrappen.

De rechter, die graag de circusgroep van Afrikanen had gezien, bepaalt mede zelf of hij die kans op een blik in de menselijke Zoo nog krijgt. Hij neemt daar zes weken de tijd voor.

Nederland schendt Mensenrechten

Persbericht op 15 maart 2010 n.a.v. voorpaginanieuws in de Volkskrant waarin beschreven staat dat het Europees Comité voor Sociale Rechten de Nederlandse regering berispt over het op straat zetten van minderjarige asielzoekers. Het verhaal van Afrisinia is exemplarisch hiervoor.

APS: Van Empel Woordwerk: ‘Nederland schendt Mensenrechten’

Publicatietijd: 15/03/2010 11:20

Rubriek: Binnenland Organisatie: Van Empel Woordwerk B.V. IPTC: Justitie / Rechtspraak / Mensenrechten

Dit is een origineel persbericht.

Dat Nederland de Mensenrechten schendt, blijkt niet alleen uit de recente bindende uitspraak van het Europees Comité voor Sociale Rechten tegen het op straat zetten van uitgeprocedeerde Nederlandse asielzoekers met kinderen, maar ook uit de wijze waarop Nederland een ‘familie’ Ethiopische circusartiesten heeft behandeld.

De groep van 22 jongeren, waaronder veel minderjarigen, kwam op 24 mei 2007 naar Nederland op uitnodiging van een grote sponsor. Prompt ontsnapten zes leden van het circus aan de controle van de leiding, die de paspoorten had. De overige 16 leden van het circus, waaronder momenteel vijf minderjarigen, werden opgesplitst. De minderjarigen werden uiteindelijk, onder toezicht van een voogd, in gezinsvervangende huizen geplaatst in Tilburg en Waalwijk, met als argument dat ze dan dichtbij de rest van de groep zouden wonen, zodat de 16 jongeren samen konden oefenen. De 11 volwassen tieners en twens werden door het Centraal Orgaan voor de opvang van Asielzoekers (COA) eerst in Eindhoven geplaatst en daarna in Vught, waar enkele burgers zich over hen ontfermden en de Stichting Afrisinia in het leven riepen. Onder die naam werden vele optredens verzorgd in heel Nederland en ook in België (zie YouTube, kanaal frankvanempel). Intussen voerde de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) procedures uit tegen individuele leden van het circus. Daarbij ging het alleen maar om de vraag of de verklaringen van de individuele leden geloofwaardig en consistent zijn. Van meet af aan werd de groep niet als eenheid behandeld. Een aantal rechters zette daar vraagtekens bij. Ook bij het feit dat de IND de individuele verklaringen niet vergeleken had. Had de IND dat wél gedaan, dan zouden de inconsistenties en ongeloofwaardigheden zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Alle individuen hebben namelijk hetzelfde verhaal. Alleen vertelt de één dat wat meer onbeholpen dan de ander. Pas toen het voor Afrisinia te laat was, erkende de IND dat de 16 jongeren samen waren gekomen en ook samen terug willen gaan. Ketenpartner COA had toen zijn vernietigende werk al gedaan. Eerst wilde het COA de 11 volwassen jongeren uitplaatsen naar ‘s-Gravendeel, ver van de vijf minderjarigen. Stichting Afrisinia en de nodige tamtam in de pers wisten daar Dongen van te maken. Vanuit Dongen werden ze vervolgens naar Bellingwolde in Noord-Groningen gedeporteerd. Afrisinia protesteerde, weigerde te vertrekken en kreeg een kort geding van COA aan de broek. Afrisinia won dat kort geding. COA weigerde de jongeren anders onderdak te verlenen dan in Bellingwolde en keerde ook geen zakgeld meer uit. Particulieren namen vrijwillig en voor eigen kosten de overheidstaak op zich. Dat ging redelijk goed, totdat de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) advocaat Hillen van Afrisinia liet weten ‘actief jacht te gaan maken’ op de uitgeprocedeerde leden van het circus. Er brak paniek uit. Afrisinia durfde niet meer op te treden. De individuele leden durfden ook niet meer bij de particulieren te blijven die hen tot dan toe onderdak boden. Ze stoven uiteen en zijn nu verspreid over heel Nederland. Twee nog niet uitgeprocedeerde leden meldden zich bij het asielzoekerscentrum in Emmen en riskeren uitzetting door de IND, die steevast als eerste op de hoogte is van rechtelijke uitspraken en dus steeds een stap voorloopt. Eén lid, dat een opleiding aan de Circusacademie in Tilburg volgt slaapt twee dagen per week bij de daklozenopvang en zoekt een dak boven zijn hoofd. Zijn ‘familieleden’ zijn ondergedoken in kraakpanden, of zwerven door diverse steden en verblijfplaatsen. De 16 voelen zich broer en zus van elkaar, maar worden niet als gezin of familie erkend door de Nederlandse autoriteiten. Dit is wrang, omdat een aantal leden wees is en dus op straat zou komen te staan in Ethiopië. De 16 zijn van jongs af aan bij elkaar, ze zijn – soms in het bijzijn van hun broer of zus – verkracht door de circusleiding en bestuursleden die nauwe banden onderhouden met het dictoriale regime in Ethiopië. Een aantal is gedwongen tot prostitutie. Ze konden geen kant uit en vrezen dan ook in hun eentje of als kleine groep uitgezet te worden. De Nederlandse autoriteiten hebben zich tot nu toe volledig ongevoelig getoond voor deze feiten. Zij hebben slechts aandacht voor procedures. De COA is zelfs in hoger beroep gegaan tegen de uitspraak van de rechter dat de 11 volwassen leden van het circus niet konden worden gedwongen om naar Bellingwolde te gaan. Het asielzoekerscentrum in Dongen is intussen volledig ontmanteld. Als Afrisinia in hoger beroep gelijk krijgt, dan moet het terug naar iets wat er niet meer is. Intussen dient er ook nog een bodemprocedure. De Nederlandse autoriteiten maken een operette van het asielbeleid.

De Stichting Afrisinia zit intussen niet stil. Advocaat Hillen uit Tilburg heeft een aantal uitgeprocedeerde circusleden naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens geloodst. Met success!

Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) heeft, net als het Europees Comité voor Sociale Rechten, fundamentele kritiek op het Nederlandse asielbeleid. Het EHRM vraagt aan de demissionaire regering Balkenende of er onderzoek is gedaan naar de waarheid van de verklaringen van de Ethiopische jongeren van Afrisinia over de mensonterende toestanden waaraan ze blootstonden. Het antwoord van de Nederlandse regering zal NEE moeten luiden: ‘Nee, we hebben nooit onderzocht of het waar is wat de jongeren vertellen.’

In Ethiopië werden ze onderdrukt, seksueel misbruikt en bedreigd. In Nederland is nooit serieus op hun verhaal ingegaan. Geen asiel. Ondanks ambtsberichten en andere documenten die hun verhalen bevestigen. Het Europees hof voor de Rechten van de Mens is hun laatste hoop. Een rechter die naar het verhaal kijkt, in plaats van naar de procedure. Afrisinia goes Europe. En Europa roept het kabinet Balkenende ter verantwoording. Op 11 maart had Nederland antwoord moeten geven op vragen van de rechter over de wijze waarop de asielprocedure van de leden van Afrisinia verloopt. De Stichting Afrisinia en advocaat Hillen weten nog van niks. Een verzoek aan demissionair staatssecretaris Albayrak om hulp is gestrand bij de fractie van de PvdA in de Tweede Kamer. Die vond de zaak niet urgent genoeg. Op een rechtstreeks appèl aan de staatssecretaris voor Vreemdelingenbeleid is nooit geantwoord. Wordt vervolgd.

Bij dit persbericht is een bijlage zichtbaar op www.perssupport.nl

The Afrisinia Fence Project, Korte film Afrisinia in AZC Dongen na het vonnis van de rechtbank Breda dat COA de groep niet mocht splitsen.

Het faillissement van een bot land

Medewerkers van het Ministerie van Justitie, die werkzaam zijn in ‘de keten oppakken, vastzetten, uitzetten’ zijn meedogenloos in hun verhoren, en wassen hun handen in onschuld na afloop.

Ondergang van de rechtsstaat in 2 bedrijven

While Albinus was speaking, Pilate’s face grew gloomy, but not a tear fell from his eyes, and after a little while he said: ‘It seems that Fate has thus decreed it, Albinus!’

Albinus: ‘That might be so, but surely it does not remove from you the responsibility. Fate we do not know. Our duties are known to us, and we ought to perform them right. But you did not do so in the case of Jesus. You committed things which will offend the gods and men.’

(Beshara Shehadi, The Confession of Pontius Pilate)

Een tragedie in twee bedrijven. Afspiegeling van de macabere werkelijkheid in de notitieblokken van nonfiXe.

Plaats van handeling: Dienst Terugkeer en Vertrek, pal naast de gevangenis aan de Ringbaan Zuid in Tilburg.

Tijd van handeling: 11 september

Hoofdrol: medewerker B van de Dienst Terugkeer en Vertrek van het Ministerie van Justitie (<<).

Turbo: twee leden van de Vreemdelingenpolitie.

Bijrollen:

uitgeprocedeerde Asielzoeker van het Nederlands-Ethiopische jeugdcircus Afrisinia. Hij krijgt nauwelijks het woord (>>).
de advocaat Piet Hein Hillen uit Tilburg (>>>>)
de tolk

Figuranten:

een vertegenwoordiger van COA, die zegt als toehoorder aanwezig te zijn. ‘Wij volgen deze zaak met grote belangstelling’
twee bestuursleden van de Stichting Afrisinia, Steun en Toeverlaat

Betekenis terminologie & afkortingen:

IOM = International Organization for Migration. De IOM biedt in Nederland verblijvende vreemdelingen hulp bij migratie, remigratie, doormigratie en gezinshereniging.
COA = Centraal orgaan Opvang Asielzoekers. De COA vangt namens het Ministerie van Justitie asielzoekers op, geeft hen onderdak en te eten.
Onaangedaan = ijskoud, koel, koelbloedig, koud, koudweg, onbewogen, ongeroerd, ongevoelig, onhartstochtelijk, stoïcijns, ongestoord, onberoerd, niet getroffen, niet geroerd, lauw.
Maatregel = minimaal 1x daags stempelen in de VBL Vlagtwedde
VBL = Vrijheids Beperkende Locatie

Bedrijf 1

(Doek op)

Koffie, voorstellen en handen schudden in de hal. Medewerker B doet zich voor als een joviale gastheer.

Mis! De jovialiteit is een vermomming die al snel verandert in een battle dress. Onaangedaan geselt B enkele minuten later de Asielzoeker met een stortregen aan heldere en krachtige, niet mis te verstane woorden. Stoere taal in de oren van veel Nederlanders. Een associatie met terreur in die van rechtschapen Nederlandse burgers met gevoel voor de medemens. Je hoeft geen kenner van Kant of Derrida te zijn om te walgen van het Nederlandse asielbeleid. Ben je dat wel, dan staan de volgende zinnen gelijk aan het fusilleren van onschuldige burgers in een ongelijke strijd van gewapende geweldenaren tegen ongewapende en ook nog geboeide slachtoffers. Voor nonfiXe en andere ijveraars voor integratie van vluchtelingen wordt op deze ochtend, vrijdag 11 september – 9/11 – het faillissement van de Rechtsstaat Nederland uitgesproken.

B, koude stem, glaszuivere articulatie (je hoort de tong tegen het gehemelte drukken en ziet de wangen draaiende bewegingen maken):

<< ‘U bent ver-wij-der-baar uit Neder-land.

‘U bent illegaal!

‘U heeft de verantwoordelijkheid en de verplichting Nederland te verlaten, omdat u geen rechtmatig verblijf heeft. Heeft u dat begréepen?’

(De blingbling armband rinkelt om zijn pols terwijl hij driftig en met grote hanenpoten aantekeningen maakt van zijn eigen woorden. Een gouden ring om zijn rechterpink. De brede bovenarmen verraden veelvuldig bezoek aan een sportschool. De monoloog wordt uitgesproken als een koud dictaat.)

<< ‘Als u er voor kiest om zelfstandig uw terugkeer te regelen, dan wijst de Dienst Terugkeer en Vertrek u op IOM. Als u zegt: ‘Ik wil Nederland niet verlaten, dan gaan we u in samenwerking met de politie vastzetten en uitzetten.’ (overdreven articulatie, de zin drijft langzaam uit, de toon wordt zachter, het dreigement scherper)‘Wat heeft u daarop te zeggen?’

>> ‘ Ik wil op dit moment meewerken, maar wil eigenlijk wachten op terugkeer van de groep waarvan ik deel uitmaak en met wie ik hier gekomen ben en asiel heb aangevraagd’.

<< ‘De rest van de groep is niet illegaal. U bent illegaal. Daarom ligt de verplichting om te vertrekken bij u. Ú heeft geen grond voor een rechtmatig verblijf. Een deel van de groep heeft dat wél. Zij kunnen ervoor kiezen om met ú mee te gaan. Als u dat met de anderen bespreekt, behoort dat zeker tot de mogelijkheden. Als u uw vertrek niet gaat regelen, bent ú degene die opgepakt gaat worden door de Vreemdelingenpolitie. Als u zegt: “ik wil meewerken”, dan moet u daar ook per ommegaande gehoor aan geven door een afspraak met de IOM te maken. Dan weten de Vreemdelingenpolitie, de COA en de overige ketenpartners dat u bezig bent uw terugkeer te regelen. De Dienst Terugkeer en Vertrek kan u faciliteren door u te plaatsen in een verblijflocatie. IOM en Vreemdelingenpolitie zullen er ter plekke op toezien dat u uw vertrek regelt. De voorzieningen zijn ongeveer zoals u die heeft gehad van de COA.’

>>>> ‘Die verblijflocatie, is dat Vlagtwedde?

<< ‘Ik was nog niet klaar met informatie geven. Inderdaad, dat is 12 weken Vlagtwedde. Deze 12 weken zijn geen Wet van Meden en Perzen. Als u bezig bent met het regelen van uw vertrek, dan hoeft uw verblijf niet exact 12 weken te duren. De meldplicht bepaalt de Vreemdelingen politie ter plekke. U bent vrij in uw beweging, zolang u zich maar aan de meldplicht houdt. Die meldplicht is er om er zeker van te zijn dat u in de buurt bent als één van de ketenpartners u wil spreken.’

>>>> ‘Plaatsing in Vlagtwedde gebeurt toch op grond van een maatregel..!?’

<< ‘Als iemand zegt: “Ja, ik wil”, dan wordt de maatregel verplicht opgelegd. Mijnheer wordt in de gelegenheid gesteld om zijn terugkeer in een verblijflocatie te regelen.’

<< ‘Waar is uw paspoort?’

>> ‘Thuis’.

<< ‘Waar is thuis?’

>> ‘Den Bosch. Een woning die we eerder als alternatief voor overplaatsing naar Bellingwolde aanmerkten.’

(Het doek valt en gaat meteen weer omhoog)

Bedrijf 2

Een bode komt binnen. ‘Mijnheer B, er zijn mensen voor u’.

<< (veinzend) ‘Heb ik een afspraak dan?’

B doet alsof er per abuis een dubbele afspraak gemaakt is. Hij verontschuldigt zich en loopt de kamer uit. Even later komt hij terug in het gezelschap van een man en een vrouw van de Vreemdelingenpolitie om de strop flink aan te halen en de Asielzoeker te intimideren. Hier is overduidelijk sprake van coördinatie. De keten oppakken, vastzetten en uitzetten wordt van hogerhand aangestuurd, meent de advocaat. Hij heeft nog nooit meegemaakt dat de Dienst Terugkeer en Vertrek al tijdens een eerste gesprek zo van leer trok. ‘B is één van de beteren hier. Anders doet hij nooit zo. Hij heeft z’n orders. Dat is zeker. We hebben kennelijk op een paar gevoelige tenen getrapt.’ Een hint in de richting van de door Afrisinia gewonnen rechtszaak, die COA een paar weken eerder tegen de Ethiopische jongeren heeft aangespannen. COA wilde tien oudere jongeren van de groep overplaatsen naar het verre Bellingwolde, met Vlagtwedde (Ter Apel) het Siberië voor asielzoekers.)

B informeert en passant nog even of de Asielzoeker is ingeschreven bij de gemeente. ‘Nee,’ antwoorden Steun en Toeverlaat. ‘Stichting Afrisinia heeft zich voor hem garant gesteld. Dat moet voldoende zijn’.

Een slanke man en een ietwat gezette vrouw treden binnen. Ze komen met een oekaze van hogerhand. Die is zo duidelijk als wat, dus lang hoeven ze niet te blijven. De 12 weken Vlagtwedde van B krimpen vliegensvlug in tot 14 dagen.

<<<< Vrouw (Vreemdelingenpolitie): ‘Mijnheer is illegaal. U moet binnen 14 dagen Nederland verlaten.’

(Vreemdelingenpolitie af.)

De uitsmijter is zo ongepast, dat het haast humoristisch is:

<< ‘Ik wens u, van mens tot mens, en als medewerker van de Dienst Terugkeer & Vertrek, veel succes in uw verdere leven.’ (zijn wangen rollen over het gezicht) ‘Wat vond u van dit gesprek?’

B sluit af zoals hij begon: handen schuddend. Alsof er niks gebeurd is, alsof er niks gezegd is. Zijn woorden galmen na in het lijf van de Asielzoeker als inzakkende gebouwen na een bombardement. Buiten rookt B een sigaretje bij de rookpaal. Hij kijkt onbevangen naar de grijze lucht, alsof hij zelf niet verantwoordelijk is voor de kogels die hij net op de ongewapende Asielzoeker heeft afgevuurd. En dan ook nog vragen: ‘Hoe voelt u zich nu?’ Zo wreed was zelfs Pontius Pilatus niet. Die waste zijn handen in onschuld, maar ging niet voor de gekruisigde Jezus staan om die met een vette grijns op het ongeschoren gezicht toe te voegen: ‘Voelt dat lekker, die nagels door je handen en voeten?’

Epiloog

While Albinus was speaking, Pilate’s face grew gloomy, but not a tear fell from his eyes, and after a little while he said: ‘It seems that Fate has thus decreed it, Albinus!’

(Beshara Shehadi, The Confession of Pontius Pilate)

Brief van de Dienst Terugkeer en Vertrek

Op verzoek van de algemeen directeur van de Dienst Terugkeer en Vertrek is de naam van de medewerker uit dit verhaal gehaald. Wij zijn het in zoverre met hem eens, dat de DT&V regeringsbeleid uitvoert en individuele medewerkers niet op het schavot hoeven te belanden. Wat blijft is de persoonlijke verantwoordelijkheid van ieder mens. Dat kun je niet afdoen met de simpele redenering: ik voer de wet uit en het is nu eenmaal mijn werk.