Covid vaccin: per seconde duizend dollar winst wijzer

Een recent rapport van Peoples Vaccine Alliance, 21 oktober 2021, toont hebzucht van farmaceuten en mismanagement van de overheden van rijke landen aan. De farmaceuten maken duizend dollar per seconde winst op Covid19 vaccins. 98% van de bevolking van lagelonenlanden heeft geen toegang tot het vaccin.

Caro Sicking voor nonfiXe

De farmaceuten die met publiek geld – € 86,5 miljard in elf maanden vóór januari 2021 – een vaccin tegen Covid 19 hebben ontwikkeld, maken bizar veel winst en leveren nog steeds niet aan lage en midden inkomenslanden. Zestien procent van de wereldbevolking, degenen die in de rijke landen wonen, beschikt over de helft van het aantal vaccins. In de lagelonenlanden is voor twee procent van de bevolking een prik beschikbaar.

Deze ontluisterende cijfers zijn het gevolg van hebzucht – bijvoorbeeld, zo’n negen nieuwe Covid-miljardairs die samen een kleine twintig miljard dollar bezitten, een bedrag waarmee de totale bevolking van de lagelonenlanden 1,3 keer gevaccineerd kan worden – en eigenvolkeerst politiek, blijkt uit het rapport A Dose of Reality van Peoples Vaccine Alliance.

De 2021 jaarwinst vóór belasting van Moderna, Pfizer en BioNTech wordt geschat op $34 miljard. Uitgerekend per minuut is dat $64.961,- of meer dan $1000,- per seconde. Alle drie de bedrijven hebben minder dan 1% van de vaccins geleverd aan lagelonenlanden, aldus een persbericht van Oxfam International over bovengenoemd rapport.

Ook de overheden van de rijke landen schieten zwaar tekort. De G7 en Team Europa (de EU plus IJsland en Noorwegen) hebben 1,8 miljard doses vaccin toegezegd. Daarvan zijn er 261 miljoen daadwerkelijk gedoneerd. Dat is veertien procent van het totaal. Canada en het Verenigd Koninkrijk hebben nog geen tiende van de beloofde doses geleverd. Ondertussen verloopt de houdbaarheidsdatum van prikken die in de ijskast van de rijken liggen. Er liggen 1 miljard ongebruikte vaccins in die koeling. Overigens een flink deel daarvan is voor (te) hoge prijzen gekocht om maar zeker te zijn van levering.

De pandemie raast door. Het virus muteert ongehinderd zolang het grootste deel van de wereldbevolking geen antistoffen heeft. Economieën gaan op slot. De rijken worden verplicht tot 2G en krijgen straks, al dan niet met drang of dwang, een boosterprik (alleen al de aankondiging daarvan door de Biden regering gaf Moderna een boosterwinstprognose voor 2022: 35% up).

De armen sterven, niet alleen aan Covid, ook van de honger. En dan hebben we het nog niet over het klimaatdebacle waarvoor wederom de bevolking van lagelonenlanden het eerste, dure gelag betaalt.

De woorden die hier passen zijn racistisch, hypocriet, onverzadigbaar, gemeen, koloniaal. Maar ook: dom en kortzichtig, noch het klimaat, noch een pandemie laat zich beperken door landsgrenzen.

zie ook: Vaccs versus Nonvaccs

Deadly heat

Caro Sicking for nonfiXe

Food for thought: the price of global heating in lives. The lifetime emissions of 3.5 average Americans (4,434 metric tons) cause one climate death between 2020 and 2100. 3.5 Average Americans equal the carbon footprint of 146.2 average Nigerians over life.

Unsurprisingly, the price of global warming is to be paid in lives of the poorest in the hottest areas, the ones who emit the least. The above is according to a recent study (29 July 2021) on the mortality cost of carbon.

Daniel Bressler of Columbia University’s Earth Institute, who wrote the paper, points out that the figures for expected deaths aren’t set in stone and may well be a ‘vast underestimate’, since the study does not take flooding, food shortages, interstate wars and other climate crisis related impacts into account.

The report is meant to support policy makers, but companies and households as well, in making decisions on their activities, choices and regulations with regard to global warming and reach full decarbonization by 2050.

The mortality cost of carbon, R. Daniel Bressler, Columbia University.

Bressler, R.D. The mortality cost of carbon. Nat Commun 12, 4467 (2021). https://doi.org/10.1038/s41467-021-24487-w

 

Vaccs versus Non-vaccs

Het wij-zij denken heeft een nieuwe vorm: gevaccineerden weigeren in toenemende mate solidair te zijn met mensen die geen prik willen. Er wordt gesproken over ‘drang & dwang’, van overheidswege nota bene.  En uit alle hoeken klinkt applaus. Kortzichtig.

Caro Sicking voor nonfiXe

Wereldwijd is er een ongelooflijk grote groep mensen die geen toegang heeft tot het vaccin, want dat is opgekocht door rijke landen. Degenen die zich op de borst kloppen met woorden als vrijheid en democratie. En waar nu een existentiële vrijheid in de uitverkoop wordt gedaan, namelijk de zeggenschap over je eigen lichaam.

Er valt een veel grotere slag te slaan wanneer iedereen die dat wil, ook in Tunesië, Indonesië enzovoort, toegang krijgt tot vaccins en gezondheidszorg.

Het westen ‘beschermt’ binnen de eigen landsgrenzen – alsof Corona zich iets van grenzen aantrekt. Is bereid duur verkregen verworvenheden op de vuilnisbelt te flikkeren. Voert buiten eigen land een exclusieve politiek die niet alleen inhumaan, maar ook oerstom is. En daarbij voeden de leiders van deze ‘vrije’ en ‘democratische’ staten een nieuwe polarisatie die de bevolking splijt.

Overigens, de communicatie over het virus en de bescherming daartegen, laat zwaar te wensen over. Paniek zaaien over Astra Zeneca. ‘Dansen met Jansen.’ Geen wonder dat er sceptici zijn.

Wat we nodig hebben is: wereldwijd degenen die dat willen vaccineren en eerlijke, duidelijke communicatie. Voor politieke spelletjes is geen tijd meer.

Update 02.08.2021: The New York Times publiceerde vandaag een helder stuk ‘Where a Vast Global Vaccination Program Went Wrong’, geschreven door Benjamin Mueller en Rebecca Robbins.

Een van de genoemde oorzaken van falende vaccinatie in arme landen is de voorrang die rijke landen claimen en krijgen van de farmaceuten.

Daarnaast gaat er nog veel meer mis, aldus NYT. De logistiek nodig om vaccins te transporteren en te koelen kost geld, wat er niet is. Bureaucratische rompslomp zorgt voor vertragingen. Afrikaanse zorgmedewerkers zijn nauwelijks betrokken bij de uitrol. Enzovoort.

Kobalt, de blauwe bloedsteen

onder de motorkap

Caro Sicking voor nonfiXe

Lang gedacht dat elektrisch vervoer dé oplossing zou zijn voor schone mobiliteit. In feite is dat nog steeds zo, ware het niet dat de opslag van hernieuwbare energie in batterijen, van bijvoorbeeld elektrische auto’s, de duurzame droom in duigen slaat.

Slavernij, vervuiling en corruptie zitten onder de motorkap van de zogeheten mobiele revolutie. Big business en Big men hebben wederom een manier gevonden om alle rotzooi te verplaatsen naar de armste bevolking, ver weg – denkt men – van het rijke Westen. 

In de negentiende eeuw werden wapens en kleding gemaakt voor Afrika; de kwaliteit inferieur want het moest goedkoop. Er was een naam voor die producten: ‘Good for Negers’[1]. Onder het mom van antislavernij campagnes werden hele gebieden onder Europees juk gebracht. De slavernij werd vervangen door dwangarbeid en uitbuiting. Ook daar was een reden voor: ‘Ik laat een man pas gaan als ik hem genezen heb van zijn ergste ondeugd, luiheid. Na zes jaar heb ik hem geleerd om te werken.’[2] Deze quote is van de Belgische kapitein Jules Ramaeckers (1848-1882) die een systeem van zes jaar dwangarbeid opzette in Karema, in het huidige Tanzania.

En, er is nog steeds niets veranderd. De armsten zijn altijd de klos. Armoede en corruptie zijn vruchtbare grond voor gedwongen arbeid en andere vormen van slavernij. De Global Slavery Index 2018[3] spreekt over 40,3 miljoen moderne slaven anno 2016. 71% daarvan is vrouw. Handel in organen en kindsoldaten zijn niet meegerekend.

Hoewel slavernij in het Westen minder voorkomt, importeren de rijke landen aan de lopende band goederen waarvan de supply chain besmet is met gedwongen- en kinderarbeid, milieuvervuiling en uitputting van natuurlijke hulpbronnen. Laptops, computers, mobiele telefoons en kleding lopen op kop. De supply chain van deze artikelen behoort tot de meest vervuilende.

Bovengenoemde apparatuur, en ook bijvoorbeeld de elektrische auto, bevat batterijen waarvan lithium, kobalt en grafiet de grondstoffen zijn.

De prognose is dat er, ten opzichte van 2015, in 2030 2565% meer lithium, 2382% meer kobalt en 2577% meer grafiet nodig is voor de batterijen van elektrische auto’s in Europa.[4]

Zo’n twee derde van alle kobalt winning wereldwijd komt uit Congo. Twintig procent van de Congolese kobalt wordt handmatig gedolven door zogenoemde creuseurs, gravers. Zij werken onder abominabele omstandigheden in een toxische omgeving. Naar schatting zijn er meer dan 255.000 creuseurs, waaronder 35.000 kinderen, sommigen niet ouder dan zes jaar.[5]

Een vijftienjarig Congolees meisje, genaamd Elodie, krijgt 58 cent voor een zak kobalt. Het kost haar een dag om die zak te vullen. Ze is wees, haar ouders zijn bezweken aan de kobaltkoorts der rijken. Elodie is moeder. Haar twee maanden oude baby is stevig op haar rug gebonden. Iedere ademtocht bevat metalen.

De universiteiten van Lubumbashi en Leuven deden onderzoek in Kasulo, een wijk van Kolwezi, in het voormalige Katanga, al sinds eind 19e eeuw het hart van de Congolese mijnstreek.

‘Kinderen die in de buurt van mijnontginning wonen, bleken tien keer zoveel kobalt in hun urine te hebben als kinderen die elders wonen. Hun waarden waren veel hoger dan wat voor een Europese fabrieksarbeider als onaanvaardbaar geldt. Deze studie mag dan beperkt zijn, maar de verschillen zijn zo frappant dat je ze niet kan toeschrijven aan het toeval,’ aldus arts-toxicoloog professor Benoit Nemery van KU Leuven[6]. Hij voegt eraan toe: ‘Kobalt is gelukkig niet zo toxisch als lood, cadmium of arseen. Maar naast kobalt zagen we ook verhoogde concentraties van andere metalen. We stelden bovendien vast dat het DNA van de blootgestelde kinderen meer beschadigd was dan dat van de controlegroep. In een andere studie, die nog loopt, zijn er aanwijzingen dat bij kinderen van mijnwerkers een groter risico bestaat op aangeboren misvormingen.’

In april 2020 worden de onderzoeksresultaten van de studie waarover Benoit Nemery spreekt, bekend gemaakt.[7] Een van de opvallende bevindingen is, dat vaders werkzaam in en om de kobaltmijn een groter risico lopen op baby’s met een ernstige geboorteafwijking, zoals een open rug (spina bifida). Baby’s worden geboren met ernstige handicaps waaronder verlamming, een waterhoofd, incontinentie, spierspasmes. De handicaps worden veroorzaakt door hoge concentraties mangaan en zink in de navelstreng en de foetale kant van de placenta. De onderzoekers wijten dat aan vergiftigd sperma van mijnwerkers.

Vier vijfde van de Congolese kobaltproductie komt uit voormalige staatsmijnen die nu in handen zijn van internationale ondernemingen. Mijnbouw- en handelsmaatschappij Glencore produceert bijna een derde van de kobalt op wereldschaal. Uit de Paradise Papers blijkt dat de mijnreus, ook in Congo, voor miljoenen belasting heeft ontdoken en smeergelden heeft betaald.[8]

De multinational bezit 74% van Katanga Mining lmt. in Congo. De mijnconcessie werd verlaagd van $585 miljoen naar $140 miljoen, dankzij de vriendschappelijke relatie met een schimmige zakenman uit Israël dichtbij dictator Kabila. Er is meer dan $100 miljoen aan smeergeld betaald.[9]

Multinationals die consumentenproducten, zoals telefoons en elektrische auto’s, maken, zijn de onverschillige afnemers van de blauwe bloedsteen. Amnesty International onderzocht de staat van conduite van de auto-industrie m.b.t. Congolees kobalt voor batterijen in elektrische auto’s.[10]

Tesla en BMW komen er het best uit. Maar let wel, ze scoren niet hoger dan ‘voldoende’ en dat enkel op onderzoek naar de supply chain van Congolees kobalt. De overige scores[11] van deze twee autofabrikanten zijn ‘matig’ tot ‘minimaal’.

Daimler, Fiat-Chrysler, General Motors en Volkswagen halen op geen enkel punt een ‘voldoende’. Renault komt niet verder dan ‘minimaal’ en blinkt uit door ‘geen actie’ te hebben ondernomen.

Kortom, van de hier onderzochte elektrische autofabrikanten heeft er niet één een gezonde batterij onder de motorkap. En dan hebben we het alleen nog maar over kobalt.

Slaap zacht.

Bewerking uit: ‘Joseph zonder Bijnaam‘, historische roman in wording.


[1] Uitdrukking gemunt door Louis Vignon, Les Colonies Françaises, leur situation économique leur utilité pour la métropole, leur avenir, par Louis Vignon, ancien chef du cabinet du minister du commerce, ancien sous-chef du cabinet du sous-secrétaire d’état aux colonies, 1886, p. 88

[2] Roberts, Allen F.. A Dance of Assassins (African Expressive Cultures) (p. 23). Indiana University Press. Kindle Edition. p. 132-134

[3] Global Slavery Index 2018, landenlijst m.b.t. slavernij. De lijst wordt samengesteld door de Australische Walk Free Foundation, http://www.globalslaveryindex.org.

[4] COMMISSION STAFF WORKING DOCUMENT Report on Raw Materials for Battery Applications, Brussels 22.11.2018, SWD(2018) 245/2 final, p. 10.

[5] Kara, Siddharth, Is your phone tainted by the misery of the 35000 children in Congo’s mines? The Guardian, 12 oktober 2018. Kara, Siddharth, http://siddharthkara.com, https://www.theguardian.com/global-development/2018/oct/12/phone-misery-children-congo-cobalt-mines-drc.

[6] Gezamenlijk onderzoek KU Leuven en Universiteit Lubumbashi kritisch voor kobaltontginning in Congo, 20.09.2018. https://nieuws.kuleuven.be/nl/2018/gezamenlijk-onderzoek-ku-leuven-en-universiteit-lubumbashi-kritisch-voor-kobaltontginning-in-congo.

[7] Metal mining and birth defects: a case-control study in Lubumbashi, Democratic Republic of the Congo, Daan Van Brusselen, Tony Kayembe-Kitenge, Sébastien Mbuyi-Musanzayi, Toni Lubala Kasole, Leon Kabamba Ngombe, Paul Musa Obadia, Daniel Kyanika wa Mukoma, Koen Van Herck, Dirk Avonts, Koen Devriendt, Erik Smolders, Célestin Banza Lubaba Nkulu, Benoit Nemery, www.thelancet.com/planetary-health, Vol 4 April 2020, https://www.thelancet.com/action/showPdf?pii=S2542-5196%2820%2930059-0. Geraadpleegd 06.05.20. Kelly, Annie, Pollution causing birth defects in children of DRC cobalt miners – study, Global development, The Guardian, 06.05.20, https://www.theguardian.com/global-development/2020/may/06/pollution-causing-birth-defects-in-children-of-drc-cobalt-miners-study. Geraadpleegd 06.05.20.

[8] International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), Paradise Papers, ‘Glencore Fights Transparency On One Continent, Pays $22m Settlement On Another’, December 2018. https://www.icij.org/investigations/paradise-papers/glencore-fights-transparency-on-one-continent-pays-22m-settlement-on-another/

[9] The Public Eye, Glencore’s murky deals in the DRC, https://www.publiceye.ch/en/topics/commodities-trading/glencore-in-drc.

[10] Time to recharge: corporate action and inaction to tackle abuses in the cobalt supply chain, Amnesty International, November 2017, https://www.amnesty.org/download/Documents/AFR6273952017ENGLISH.PDF, p.78. ‘This is what we die for, Human Rights abuses in the Democratic Republic of the Congo power the global trade in cobalt’, Amnesty International 2016, Index: AFR 62/3183/2016.

[11] Het voeren van een robuust beleid & het hebben van systemen om risico’s en misbruik van mensenrechten te ontdekken. De identificatie van ‘choke points’ en mensenrechtenschendingen, risico’s en misbruik. Informatie verschaffen over de risico’s en misbruik in de kobalt supply chain. Ondernomen actie om mensenrechtenschendingen bij toeleveranciers te verminderen of om schade gerelateerd aan kobalt delving te herstellen.

Polarisatie bij wet

Een virus dat zich razendsnel verspreidt, leidt tot een epidemie. Het virus waar we het hier over hebben, heet polarisatie. Het wordt gedragen door populisme. Het verspreidt zich langs allerlei kanalen, zelfs via de wet. De patiënten hebben ernstig last van onverdraagzaamheid. Een gevaarlijke aandoening.
Mensen staan onverbiddelijk in kampen tegenover elkaar. Niemand luistert naar de ander. Tegenstanders gebruiken dezelfde grote woorden, het liefst ‘vrijheid’. Kennelijk is de ene vrijheid de andere niet. De meeste stemmen gelden en wie afwijkt van de norm is verdacht. De jacht is geopend.

Caro Sicking voor nonfiXe

Na veertien jaar palaveren is op 1 augustus de ‘Wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’ ingegaan. Integraalhelmen, bivakmutsen, nikab en boerka zijn verboden in het openbaar vervoer, bij zorginstellingen, op scholen en in overheidsgebouwen. Als je naar een feestje gaat, mag je gelaat wel bedekt zijn. Ook een bruid mag een sluier dragen. In de volksmond heet de maatregel: Boerkaverbod.

Voor- en tegenstanders gebruiken dezelfde argumenten en beroepen zich op vrijheid van meningsuiting, vrijheid van religie en emancipatie van de vrouw om hun gelijk te krijgen.

  • ‘Ik vind het eng als ik je gezicht niet kan zien, dan voel ik me bedreigd. We moeten onze fijne en open samenleving verdedigen.’
  • ‘Ik vind dat mensen het recht hebben te dragen wat ze willen dragen. Dat hoort bij een vrije en open samenleving.’
  • ‘De boerka onderdrukt de vrouw.’
  • ‘Het boerkaverbod beperkt de vrijheid van de vrouw.’
  • ‘Het dragen van een nikab is een uiting van fundamentalisme.’
  • ‘Ik draag mijn nikab uit godsdienstige overwegingen, dat maakt mij niet tot fundamentalist.’

Politie, een aantal gemeentebesturen, zorginstellingen en het openbaar vervoer zeggen het boerkaverbod niet actief te willen en kunnen handhaven.

Een krant komt met de oplossing: het burgerarrest. Wanneer je een gesluierde vrouw aantreft in de bus, houd haar staande en bel de politie. Je mag haar tegen de grond drukken als je denkt dat ze probeert te ontsnappen.

Koren op de molen van nationalistische groepen. Op Facebook schrijven xenofoben ‘Yes! Allemaal op jacht!! #DELEN #maakergebruikvan!’

Immorele wetten en fatsoensnormen blijken prima ingrediënten om de samenleving tot op de wortel te verdelen. Niemand mag nog zichzelf zijn. Ook de witte columniste voelt zich bedreigd. Ze vreest voor haar witte privileges. Allen voelen zich onderdrukt en gediscrimineerd en als gevolg hiervan onderdrukken en discrimineren mensen elkaar. Iedereen wordt geacht zich te gedragen als fatsoenlijk burger. De fatsoenlijke burger helpt de autoriteiten de wet te handhaven. Een burgerarrest hier en eentje daar.

‘Bellen op de fiets, dat mag niet. Stop! Anders duw ik je tegen de grond. Ik sta in mijn recht.’

‘Schat, de buurvrouw staat alweer op haar balkon te roken. Dat mag niet. Arresteer haar. Ik bel ondertussen de politie.’

Een land vol spionnen. Angst heerst. Buren vertrouwen elkaar niet meer. Opgekropte frustraties bouwen druk op, lava dat gloeit, brandt en smelt, samenstromend voor de grote uitbarsting.

nonfiXe, 2 augustus 2019

 

Stof

Een gedichtje

 

Honden schudden hun natte vacht

Modder spet rond

Vermengd met haren

Het mannetje heft zijn achterpoot

‘Nee!’ zeg ik streng

Hij kijkt me aan of hij wil zeggen

‘Mevrouw, dat is mijn natuur’

Dan markeert hij de deurpost

Kalm vanzelfsprekend

Legt hij zich te waken

Tegenover het rustende teefje;

Stof kruipt omhoog tegen de muren.

 

door Caro Sicking, december 2017

De VS: Rijp voor de Psychiater

Ga stemmen! Gebruik je democratisch recht om de democratie te beschermen. Stem met hoofd en hart, niet met je onderbuik.

Het Trumpetgeschal van de andere kant van de Atlantische Oceaan is gebaseerd op waandenkbeelden en illusionaire vervalsingen. Bij wanen ziet iemand precies hetzelfde als alle anderen, maar verbindt er conclusies aan die niet overeen komen met de werkelijkheid.

door Frank van Empel & Caro Sicking

De waanzinnige denkt dat iedereen gek is behalve hij- of zijzelf. Het helpt niet de zot met logisch redeneren op andere gedachten te brengen. De ijlhoofdige is achterdochtig en denkt dat mensen hem of haar kwaad willen doen. De krankzinnige neemt iets waar, maar ziet het voor iets anders aan. Hij/zij lijdt aan illusionaire vervalsing, het verkeerd interpreteren van een reële waarneming. Mensen met dergelijke ernstige psychologische problemen worden doorverwezen naar een neuroloog of psychiater, natiestaten niet.

Gevaarlijk wordt het wanneer een natiestaat wordt geleid door zo iemand die in z’n eigen wereld leeft. Na een langere periode met psychotische problemen, zoals wanen en verwardheid, kan namelijk makkelijk een psychose ontstaan. De verdwaasde verliest alle contact met de werkelijkheid en paranoia doet zijn entree. Dictators als Adolf Hitler, Joseph Stalin en tal van andere machthebbers leden aan deze ziekte.

Alle alarmbellen moeten afgaan wanneer een natiestaat vrijwillig het hoofd in de strop steekt, zoals in Hitler-Duitsland gebeurde en we nu zien in Trump-Amerika. Met de verkiezingen in aantocht in Frankrijk, Duitsland en Nederland en Le Pen, Petry en Wilders hoog in de peilingen, is het aan ons allen om de democratie te beschermen en ons niet te laten leiden door waandenkbeelden of puberaal tegen stemmen.

We zijn bang voor terroristische aanslagen, voor werkloosheid, voor armoede, voor de islam, voor alles wat vreemd is, of vreemd doet. We voelen ons belogen en bestolen door de ‘elite’, die we als eerste afstraffen door Niet of Tegen te stemmen.

Dolgedraaide figuren zoals Le Pen, Wilders en Trump spelen daar handig op in: ze sluiten grenzen, bouwen muren, elimineren tegenstanders, muilkorven de pers en doen valse beloften. Donald Trump beknot de Amerikanen zelfs openlijk en vol trots. Hij discrimineert schaamteloos. Dagelijks tekent hij decreten die de vrijheid van iedere burger aantasten. Diezelfde burger heeft afgelopen november massaal en democratisch gekozen voor deze dictatuur van het financieel kapitaal.

Het tegenwicht zou moeten komen van Europa, dat nog kort geleden les heeft gehad van meedogenloze slagers als Adolf Hitler (Duitsland 1934-1945), Francisco Franco (Spanje, 1936-1975), Benito Mussolini (Italië, 1926-1943) en Joseph Stalin (USSR, 1924-1953)[1]. Wij hebben ondervonden waar irreële angst toe leidt.

De feiten spreken de populisten tegen:

De economie van de Europese Unie is, met een bruto binnenlands product van 14.693 miljard euro in 2015, groter dan die van de VS.

De EU is goed voor zo’n 20% van de wereldhandel, dus van alle in- en uitvoer wereldwijd.

Ongeveer 62% van de totale EU-handel is handel tussen EU-landen onderling, hetgeen van de EU een relatief gesloten economie maakt, waarvoor andere economische wetten gelden dan voor een relatief open economie.

Zo leidt een economische impuls – bijvoorbeeld in de vorm van investeringen in infrastructuur, zorg, onderzoek, onderwijs en cultuur – steevast tot extra inkomen, meer binnenlandse vraag, productie en werkgelegenheid in het ‘binnenland’.

Dat geeft de EU veel meer mogelijkheden om een eigen beleid vorm te geven, dat – in tegenstelling tot de VS van Trump – wél de vruchten plukt van migratie (extra handen en tanden) diversiteit, empathie, vrede en geluk.

We hebben alle mogelijkheden voorhanden om een samenleving te creëren die het niet moet hebben van hebzucht en financieel kapitaal, maar die waarde toevoegt.

Door te investeren in fysiek-, natuurlijk-, menselijk- en sociaal kapitaal. Kortom: instituties die een verzorgingsstaat en een rechtstaat schragen en die niet omvallen bij een beetje economische of politieke tegenwind.

Dus: ga stemmen! Gebruik je democratisch recht om de democratie te beschermen. Stem met hoofd en hart, niet met je onderbuik.

nonfiXe, 01.02.2017

[1] Zie: http://www.alletop10lijstjes.nl/top-10-meedogenloze-dictators/

 

‘Asfour, over verraad’, bespreking door Joannes Maas

De roman Asfour – Tunesisch voor vogel en een vrijheidssymbool – is een intrigerend werk waarin de geschiedenis van Tunesië is verknoopt met de levensgeschiedenis van Simone. In haar jeugd opgegroeid in Riel en in 2011 gekidnapt in Tunesië. Een belangrijk en onbegrensd boek, aldus Joannes Maas.

Door Joannes Maas, neerlandicus & schrijver 

Op 28 februari jl. presenteerde Caro Sicking bij Gianotten-Mutsaers haar derde roman AsfourWillen de lezers van Leydraden dat weten? Natuurlijk wel. We lezen even een stukje mee.

“Irene en Simone [dit is de hoofdpersoon van het boek] verhuisden naar het dorp – waar iedereen iedereen kent – toen ze tien jaar waren. Ze kwamen in de klas van meester Van der Tak, de eminence grise van de basisschool. Zelfs het hoofd van de school had nog les van hem gehad. Simone en Irene begonnen er vlak nadat de ‘jongensschool’ met de ‘meisjesschool’ gefuseerd was.[…] Voorafgaand aan de fusie waren er heftige bijeenkomsten geweest in het dorpshuis van de conservatieve, rustige gemeente van boeren en middenstanders die zich met elkaar en de grond verbonden voelden. De mensen woonden hier al generaties lang. Ze houden niet van verandering.”

Er komt een nieuwe school, zelfs al is meester van der Tak er tegen. Op de speelplaats en in de klaslokalen worden strepen getrokken om de jongens en de meisjes te scheiden.

“Natuurlijk zat het hele dorp de zondagsdienst bij, waarna de mannen zich verzamelden in café Kerkzicht aan de overkant.

‘Jullie zijn heel rijk, hè?’ vroeg een klasgenootje de eerste schooldag aan Simone. ‘Waarom werkt je moeder dan?’”

Sommige lezers zullen de toponymie herkennen. We zijn in Riel. Het is 1973. In het dorp komen nieuwbouwwijken en mensen uit de stad gaan daar wonen. Werkende moeders (kinderopvang was er nog niet en werd onnodig gevonden) met dochters die niet naar de huishoudschool, maar naar het gymnasium willen. ‘Meisjes hoeven niet te leren’, had de slager nog op de ouderavond geroepen. Het hielp niet meer. Het tij was gekeerd. Er voltrekt zich een kleine revolutie. De school, toen nog zo nieuw, is inmiddels al weer afgebroken.

Maar we blijven niet in Riel. Simone Onslagt inmiddels journalist, wordt door de krant naar Tunesië gestuurd om daar verslag te doen van de Jasmijnrevolutie, die was uitgebroken na de zelfverbranding van groenteverkoper Mohammed Bouazizi, in 2010. Hierna ontstaan er overal in Noord-Afrika en het Midden-Oosten opstanden, die (met uitzondering van Tunesië) in het minst slechte geval weer eindigen in nieuwe dictaturen (verraad is het leidmotief in de roman en in de echte wereld) of in volstrekte chaos zoals in Libië en Syrië.

Simone trekt met taxichauffeur Hichem, gids Marouan en Facebookactiviste Amal langs campagnevoerende politici. Haar begeleiders laten haar het echte Tunesië zien. Dat is de insteek van het boek. Hierdoor krijgt de lezer uitgebreid informatie over de geschiedenis van Tunesië en omringende landen, zoals Palestina en Libië en hun dictatoriale regimes, bestaande uit grote families van kleptocraten die in luxe leven, terwijl de bevolking wordt uitgebuit. De informatie in het boek komt niet alleen via de ‘vertelhoofdstukken’, maar ook geregeld via intermezzi onder de kop Tunileaks. Dit zijn berichten die geschreven zijn door de bode van de Amerikaanse ambassade in Tunis en bestemd voor de regering Obama. Deze uitgelekte berichten en de op internet geplaatste films van de zelfverbrandingen en het politiegeweld tegen demonstranten, zouden mede tot de val van president Ben Ali hebben geleid.

Het boek heeft hierdoor eigenschappen van de historische roman of zelfs van een politiek boek. Ik moest bij deze opzet denken aan boeken van Jef Geeraerts. Naast de politieke lijn is er het fictieve verhaal rond Simone en haar relaties, onder wie een ex-man, een zoon, een ex-minnaar, hele en halve criminelen voorkomen en waarin thema’s als drugshandel, vrouwensmokkel en politieke corruptie worden aangesneden. Een historische roman over verraad die zich ontrolt als thriller, zegt de achterkant. Er vallen doden; politieke moorden en liquidaties in het drugsmilieu. Het boek hopt vaak heen en weer van vroeger naar nu soms binnen één en hetzelfde hoofdstuk en betreedt een aantal zijpaden, zoals de vroege dood van haar tweelingzus, de liefdesperikelen van haar ex-minnaar en de couscousconnectie – een drugslijn via de broer van president Ben Ali. Mede door die Tunileakstukken is de hoofdlijn van de thriller soms wat lastig te volgen. Daar heeft de auteur iets aan gedaan door voor in het boek een overzicht te geven van de optredende karakters en organisaties. Het zijn er meer dan dertig. Het boek kent boeiende en goed ingeleefde passages die dan weer worden afgewisseld met historische uiteenzettingen. Die halen toch een beetje het ritme uit het verhaal.

Caro Sicking heeft met Asfour een indrukwekkend boek geschreven waarin ze diverse historische bronnen verbindt met een fictieve lijn die het de lezer mogelijk maakt zich in te leven in dagelijkse bestaan van de Tunesiërs: het landschap, de uitleg van de Koran, de omgang tussen mannen en vrouwen (ook met zo’n scheidingsstreep als hierboven) en die via de vrouwelijke invalshoek letterlijk een inkijk geeft in de Tunesische keuken en de mentale cultuur.

Terwijl ik dit schrijf, vinden er in Brussel aanslagen plaats, gepleegd door Noordafrikaanse terroristen. Deze jongemannen hebben vaak een crimineel verleden in het drugsmilieu. In Asfour beschrijft Caro Sicking hun afkomst, hun dromen (leven in Europa), het verraad, de mensensmokkel en de drugstrafiek. Krachten die het lot van individuen bepalen en die zich merendeels aan onze invloed onttrekken, tot ze uitbarsten in ongekend geweld. Een zeer actueel boek over een uiterst belangrijk politiek thema in tijden van radicalisering. En daarom ook een zeer moedig boek.

De roman Asfour – Tunesisch voor vogel en een vrijheidssymbool – is een intrigerend werk waarin de geschiedenis van Tunesië is verknoopt met de levensgeschiedenis van Simone. In haar jeugd opgegroeid in Riel en in 2011 gekidnapt in Tunesië. Een belangrijk en onbegrensd boek.

Gepubliceerd in Leydraden, periodiek van de literaire kring Goirle & Leyeloren blog

11 april 2016

Progressief Alternatief: Allemaal Winnen

Sterker nog, in Den Bosch worden de voormalige sans papiers als geslaagde migranten gepresenteerd bij iedere gelegenheid die een ‘best practise’ kan gebruiken. Daar zijn ze dus goed genoeg voor, de voormalige sans papiers. Ook, of juist, als minister van Buitenlandse Zaken, partijgenoot, op een zaterdag voorbij komt.

Pff, een week is vrij heftig als je een zoon uit de handen van de Marechaussee haalt, terwijl hij zonder papieren in Nederland is en je kort daarna een praatje moet houden over migranten, waarna je met niet-langer sans papiers eerst Bert Koenders ontmoet en daarna een terrasje pikt.

Snap je het nog? Die zoon is geen biologische zoon, maar woont al wel zo’n 9 jaar in je huis. Terwijl de andere kinderen naar de uni gingen, banen kregen en huizen kochten, mocht hij niet mee doen.

De sans papiers die nu wel mee mogen doen bij Boschveld, zijn mensen die tien tot zelfs achttien jaar geen verblijfsvergunning kregen. Nu zijn ze Nederlander en Vlaming. Iemand die de ambitie heeft om te slagen, die hou je niet buiten. Sterker nog, in Den Bosch worden de voormalige sans papiers als geslaagde migranten gepresenteerd bij iedere gelegenheid die een ‘best practise’ kan gebruiken. Daar zijn ze dus goed genoeg voor, de voormalige sans papiers.

Lees ‘The Will to Succeed’ waarom dat zo is.

Maar goed de minister van Buitenlandse Zaken komt als partijlid naar Den Bosch en er moet iets gebeuren op zaterdag 21 mei 2016.

Bert Koenders, minister BuZa, bij de Coppernickel in Den BoschHij deed het goed, Koenders, hij sprak met iedereen, toonde empathie en zocht naar wat hem en zijn gesprekspartner bond. Plus één voor persoonlijk contact.

Hij deed het shit, Koenders, want hij deed niet meer dan het huidige beleid verdedigen. Soort van paarse krokodil: ‘Ik kan er ook niets aan doen. Zo werkt het nu eenmaal.’

Maar wij waren hem welgezind. Alsof wij voor hem werken in plaats van hij voor ons. En we gaven hem een uitweg. In de vorm van een soort pamflet. Een idee, nog niet uitgewerkt en toch ook weer wel, gezien de vele initiatieven die er momenteel zijn. Hij heeft nog niet gereageerd.

Hier staat het:

Migratie als oplossing

  1. Migranten kosten het ontvangende land niets, leveren wel op. OECD 2014[1]: ‘Migrants contribute more in taxes and social contributions than they receive in benefits.’ Bovendien hebben zij de zogenoemde Will to Succeed[2]. Je laat niet alles en iedereen die je kent achter om te mislukken.
  2. Open grenzen & vrij verkeer. Migranten zijn goed voor het land van bestemming én voor het land van herkomst[3]. Economisch & sociaal. Een diverse samenleving waar iedereen toegang heeft tot burgerschap en tot mogelijkheden om zijn streven naar geluk te vervullen, is een veilige en welvarende samenleving;
  3. De bestedingsimpuls die voortvloeit uit de komst van migranten gebruiken om de productiestructuren te reorganiseren en resetten. Kleinschalig, van onderen af;
  4. Investeren in onderwijs en goede, gemotiveerde leerkrachten die verbinden. Tevens een systeem opzetten waarbij eerder verworven competenties (& buitenlandse diploma’s) snel toegang tot burgerschap en de arbeidsmarkt verschaffen. Iedereen doet mee. Iedereen voegt waarde toe. Het aantal vrijwilligers/stagiaires terugdringen ten faveure van betaalde arbeid. Het is volstrekt immoreel en vernederend om een Marokkaanse man geen betaalde arbeid te verschaffen, maar wel te gebruiken als ‘vrijwillig’ tolk en begeleider van nieuwkomers voor een organisatie die wordt gefinancierd met overheidsgelden;
  5. Uitkeringen op Europees niveau, zoals voorgesteld door denktank Breugel in het rapport ‘Benefits & Drawbacks of European Unemployment Insurance’, waardoor de lasten verdeeld worden over de lidstaten van de EU en solidariteit wordt bevorderd;
  6. Uit eerder genoemde rapport van de OECD[4]: […] ‘immigrants are filling labour needs by taking up jobs regarded by domestic workers as unattractive or lacking career prospects.’ Dit naast en gecombineerd met de alom bekende vergrijzing van Noordwest Europa. Bijvoorbeeld in sectoren als de zorg, transport, bouw en ict. &: ‘Most immigrants, after all, do not come for social benefits, but to find work and to improve their lives and those of their families. Efforts to better integrate immigrants should thus be seen as an investment rather than a cost.’ Met andere woorden, mensen komen ons helpen, laten we daar goed op reageren: welkom!
  7. Gebruik een ontwikkelingsmodel op de menselijke maat voor alle oude en nieuwe burgers. Een voorbeeld is de Human Scale Development door de Chileense econoom Manfred Max-Neef[5], of the Capability Approach die Amartya Sen[6] ontwikkelde: ‘Living the life one has reason to value.’
  8. Bovenstaand sluit aan bij het Brabants Alternatief, voorgesteld aan de Provincie op 28 april 2016. Het Brabants Alternatief is een mogelijke praktische uitwerking van bovenstaande theorie en van het rapport Brabant Advies ‘Uit verre landen’ door Provinciale Raad Gezondheid, Provinciale Omgevingscommissie, Sociaal-Economische Raad Brabant.

Nader uit te werken – deels al gedaan – te bespreken en door te ontwikkelen om tot een gelijke, evenwichtige samenleving te komen waar allen deel van uitmaken en waar allen kunnen winnen, vergeleken bij waar zij nu staan[7]. Dus, voel je vrij om mee te denken & doen.

Frank van Empel & Caro Sicking

nonfiXe, The Power To Differ

[1] Migration Policy Debates May 2014, ‘Is migration good for the economy?’ OECD

[2] Term van J.K. Galbraith, adviseur van J.F. Kennedy en U.S. ambassadeur in India. The Nature of Mass Poverty, 1979

[3] Migration Policy Debates May 2014, ‘Is migration good for the economy?’ OECD & multiple other sources e.g. ILO worldreport 2016, World Employment Social Outlook: […] ‘migration is an important mechanism for balancing labour market supply and demand across countries. The recent surge of refugees into Northern, Southern and Western Europe has led to the need to facilitate the labour market entry of a large number of individuals as quickly and effectively as possible. In the long term, the influx of migrants will help to counter skills shortages in certain areas and mitigate the risks associated with secular stagnation.’ P.4 J.K. Galbraith, The Nature of Mass Poverty, 1979.

The total amount of migrant remittances estimated in 2014: USD 583 billion. Of which USD 436 billion was sent to so-called developing countries. (IOM) Compared: Development aid totalled USD 131.6 billion in 2015 (OECD)

[4] Migration Policy Debates May 2014, ‘Is migration good for the economy?’ OECD

[5] Human Scale Development, Manfred Max-Neef, free pdf. Barefoot Economics / Economics unmasked co-author Philip B. Smith

[6] Amartya Sen, Development as freedom / The idea of justice / Mismeasuring our lives, co-authors, Joseph E. Stiglitz & Jean-Paul Fitoussi

[7] JES! Towards a Joint Effort Society, Frank van Empel & Caro Sicking, 2014 free pdf